أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ

ایا خدا برای بنده اش کافی نیست؟(زمر/۳۶)

وقتی اولین ستاره در اسمان روشن می شود،من به تو فکر می کنم.

وقتی اولین برگ روی شاخه ی درخت سبز می شود،من به تو فکر می کنم.

وقتی اولین قطره ی باران روی خاک می افتد،من به تو فکر می کنم.

خدایا،ما را با ریزش باران سیراب کن و رحمت را بر ما بگستران.با باران پر برکتت از ابری که گیاه را می رویاند.

(برداشتی از صحیفه ی سجادیه،فراز اول دعا،هنگام طلب باران پس از خشکسالی).

پنجره های خانه را باز گذاشته بودم و درس می خواندم.چشمم به کتابم بود و سرم پر از عطر هوایی که می گفت ابری بزرگ همین حوالی است و چند قدم بیشتر تا باران فاصله ندارم.